Wyjątkowe właściwości wodoru – antyoksydacja Wodór – silny przeciwutleniacz Czy wiesz, że Twoje ciało jest nieustannie atakowane przez stres oksydacyjny? Tak jak jabłko staje się brązowe, metal rdzewieje, tak po latach działania stresu oksydacyjnego, który uszkadza komórki ciała, na Twojej twarzy pojawiają się zmarszczki. Nasze komórki pobierają tlen, oddychając nim. 98% tlenu łączy się z glukozą i tłuszczem w organellach, a następnie zostają one przekształcane w energię w celu zaspokojenia potrzeb związanych z aktywnością komórek. Pozostałe 2% tlenu przekształcane jest w wolne rodniki tlenowe. Mogą one oddziaływać z różnymi substancjami, powodując serię destrukcyjnych reakcji łańcuchowych na poziomie komórek. Ten proces nazywa się stresem oksydacyjnym, który wywołuje wiele chorób. Niebezpieczne wolne rodniki to atomy, lub grupy atomów o niesparowanej liczbie elektronów, które mogą powstawać, gdy tlen oddziałuje z niektórymi cząsteczkami. Aby szukać stabilności, wolne rodniki mają tendencję do okradania elektronów z cząsteczek znajdujących się w pobliżu. Z kolei cząsteczka, która traci elektron, staje się niestabilna i jest nowym wolnym rodnikiem. Tak więc, wolne rodniki mogą być przyczyną niekończącej się reakcji łańcuchowej, przypominającej efekt domina. Ich główne niebezpieczeństwo polega na tym, że mogą wywołać uszkodzenia, reagując z ważnymi komponentami komórkowymi, takimi jak DNA lub błona komórkowa. Wolny rodnik okrada elektron ze zdrowej komórki. Jak działa wodór cząsteczkowy w celu usunięcia toksycznych wolnych rodników? Przeciwutleniacze są niezwykle cenne dla naszego zdrowia. Są to związki, które mogą odciągnąć elektron od wolnego rodnika, tak, że wolny rodnik nie ma możliwości pobrania elektronu ze zdrowych atomów.  Wodór molekularny może łatwo docierać do przedziałów subkomórkowych, zmniejszając poziomy cytotoksycznych rodników tlenowych i chroniąc DNA, RNA i białka przed stresem oksydacyjnym. Wodór molekularny wyzwala również aktywację lub regulację w górę dodatkowych enzymów antyoksydacyjnych. Typowymi przeciwutleniaczami są owoce i warzywa, jednak najsilniejszymi przeciwutleniaczami są cząsteczki wodoru. Gwoździe rdzewieją w zwykłej wodzie, ale nie w wodzie z wodorem. Naukowcy twierdzą, że wodór molekularny jest wyjątkowy, ponieważ ma zdolność działania na poziomie komórkowym. Przekracza barierę krew – mózg, wnika w mitochondria, a nawet ma zdolność translokacji do jądra komórki. Prowadzone są badania dowodzące, że wodór ma działania przeciwutleniające, przeciwapoptotyczne, przeciwzapalne i cytoochronne, które są niezwykle ważne dla komórek. Ostry stres oksydacyjny i uporczywy stres oksydacyjny jest uznawany za jedną z wielu powszechnych chorób, w tym raka. Cząsteczka wodoru ma najsilniejszą penetrację, ponieważ jest najmniejszym i najlżejszym pierwiastkiem we wszechświecie. Po dostaniu się do organizmu wędruje przez wszystkie narządy, do centrów energetycznych komórki i przenika do jądra, gdzie przenika do samego DNA. Kiedy już się tam znajdzie, znacznie redukuje cząsteczki oksydacyjne odpowiedzialne za powstanie wolnych rodników, które wiążą się z chorobami – od przyspieszonego starzenia się po raka. Wodór ma niezwykły potencjał jako przeciwutleniacz w zastosowaniach profilaktycznych i terapeutycznych. Selektywnie redukuje rodnik hydroksylowy, najbardziej cytotoksyczny z reaktywnych form (ROS) i skutecznie chroni komórki. Zatem wodór może być  stosowany  jako skuteczna terapia przeciwutleniająca. Ze względu na jego zdolność do szybkiej dyfuzji przez membrany, natychmiast reaguje z cytotoksycznym ROS, a tym samym chroni przed uszkodzeniami oksydacyjnymi. Nadmiar toksycznych wolnych rodników prowadzi do przyspieszonego procesu starzenia się i szeregu poważnych chorób. Typowe przeciwutleniacze, pochodzące z witamin i żywności, nie mogą wypełnić całego ciała, a zatem ich skuteczność jest znacznie niższa. Terapia wodorem jest bezpieczna, ponieważ nie ma górnego limitu użycia. Im więcej pijesz wody z wodorem, tym lepiej, zwłaszcza jeśli masz np. raka późnego stadium i potrzebujesz szybkiego ratunku. Nie ma dowiedzionych żadnych skutków ubocznych i żadnych ograniczeń w konsumpcji dużej ilości wody wzbogaconej wodorem dla osób w każdym wieku, w tym niemowląt, dzieci, kobiet w ciąży i osób starszych. Cząsteczki wodoru pomagają spowolnić proces starzenia się i chronić skórę. Więcej informacji  TUTAJ Badania i Artykuły : W 2007 r. zespół dr Ohty ogłosił w Nature Medicine, że wdychanie przez szczury wodoru w 2-4% stężeniu znacznie zmniejsza objętość zawału i uszkodzenia niedokrwienno – reperfuzyjnego wywołanego okluzją środkowej tętnicy mózgowej. Wodór w tym eksperymencie był skuteczniejszy niż edarawon – zatwierdzony lek kliniczny służący do leczenia zawału mózgu, ale nie powodował efektów ubocznych. Autorzy wykazali ponadto, że rozpuszczony wodór obniża poziom toksycznych rodników hydroksylowych (*OH), ale nie reaguje z innymi fizjologicznie ważnymi reaktywnymi formami tlenu (np. nadtlenkiem, tlenkiem azotu, nadtlenkiem wodoru). Wyjątkowe właściwości fizykochemiczne wodoru, takie jak hydrofobowość, neutralność, rozmiar, masa itd., zapewniają doskonałą zdolność do przenikania do biomembran (np. błon komórkowych, przez barierę krew – mózg, łożysko) i docierają do przestrzeni międzykomórkowych (np. mitochondriów, jądra), gdzie mogą wywierać swoje działanie terapeutyczne. Badania sugerują, że spożycie wody bogatej w wodór jest korzystne dla osób cierpiących na zespół metaboliczny, cukrzycę i hiperlipidemię. Kolejne, roczne badanie kliniczne z kontrolą placebo sugeruje, że woda bogata w wodór jest korzystna dla chorych na Parkinsona. Inne badania kliniczne sugerują znaczące korzyści dla reumatoidalnego zapalenia stawów, dysfunkcji mitochondrialnej, wydolności organizmu, w skróceniu czasu powrotu do zdrowia, gojenia się ran, redukcji stresu oksydacyjnego, w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B, poprawy przepływu krwi, zapalenia ozębnej, w dializie oraz u pacjentów poddawanych radioterapii w chorobie nowotworowej. Dalsze badania są szczególnie istotne, ponieważ wysoki profil bezpieczeństwa wodoru cząsteczkowego czyni go lepszym wyborem niż wiele innych stosowanych dotychczas terapii, których znaczna część powoduje skutki uboczne. Opracowane na podstawie publikacji z dnia 2017-12-30 autorstwa Tyler W. Lebarona, Molecular Hydrogen Foundation.
„Nadmierne wytwarzanie wolnych rodników tlenowych uważano za przyczynę wspólnego mianownika wielu patologicznych procesów w królestwie zwierząt. Rodniki hydroksylowe i nitrozylowe stanowią główną przyczynę destrukcji biomolekuł poprzez bezpośrednią reakcję lub poprzez reakcję łańcuchową wolnych rodników. Oczyszczanie wolnych rodników może działać prewencyjnie lub terapeutycznie.  Wiele substancji, które preferencyjnie reagują z wolnymi rodnikami może służyć jako zmiatacze, zwiększając wewnętrzną pojemność / aktywność endogennych przeciwutleniaczy i chroniąc komórki i tkanki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi. Wodór molekularny (H (2)) reaguje z silnymi utleniaczami, takimi jak rodniki hydroksylowe i nitrozylowe w komórkach, co umożliwia wykorzystanie ich potencjału do zastosowań profilaktycznych i terapeutycznych.  H (2) szybko dyfunduje do tkanek i komórek bez wpływu na metaboliczne reakcje redoks i sygnalizację reaktywnych gatunków. H (2) zmniejsza stres oksydacyjny również poprzez regulację ekspresji genów i działa jako środek przeciwzapalny i przeciwapoptotyczny.  Istnieje coraz więcej dowodów opartych na wynikach doświadczeń na zwierzętach i obserwacjach klinicznych, że H (2) może stanowić skuteczny przeciwutleniacz do zapobiegania chorobom związanym ze stresem oksydacyjnym.  Zastosowanie wodoru cząsteczkowego w sytuacjach nadmiernej produkcji wolnych rodników, w szczególności rodników hydroksylowych i nitrozylowych jest stosunkowo proste i skuteczne, dlatego zasługuje na szczególną uwagę.” źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27643933